Reflectieverslag 'De engelenmaker'
De engelenmaker was een zeer interessant boek en helemaal geschikt om een reflectieverslag over te maken. Over boeken als 'Post voor mevrouw Bromley' en dergelijke kunnen we alleen besluiten hoe erg de oorlog was en hier en daar literaire stijlen die de schrijver heeft opgebouwd beschrijven. Bij dit boek blijf je met een ethische vraag zitten waarover gediscussieerd kan worden, zelfs opnieuw en opnieuw als dit nodig is.
Het boek gaat over een dokter die zich in het geheim bezig hield met het klonen van dieren en later mensen. Jammer genoeg lijdt de dokter aan het syndroom van Asperger en daarbovenop heeft hij ook nogal wat trauma's te verwerken. Deze trauma's liep hij op toen hij zijn eerste levensjaren in een tehuis voor zwakbegaafden moest doorbrengen. Daar werden ze "genezen" door de hulp van de Bijbel. Victor Hoppe blijkt uiteindelijk briljant te zijn en studeert af als dokter en experimenteert met het klonen van dieren en later mensen.
Desondanks zijn verwezenlijkingen heeft dokter Hoppe 1 tekortkoming. Door zijn autisme ziet hij alles zwart-wit en vergelijkt hij zichzelf met Jezus. Daar ligt nu juist de zere vinger, door Victor Hoppe met Jezus te vergelijken impliceert de schrijver dat het creëren van leven op wetenschappelijke wijze hetzelfde is als de mens God vergelijken, of dit kan men hier toch uit afleiden. Dit is een zeer interessant onderwerp omdat de hedendaagse wetenschap ons al toestaat om zwangerschappen te beïnvloeden zoals bijvoorbeeld ivf en abortie.
Persoonlijk heeft het mijn enthousiasme voor het klonen wat afgeremd. Ik heb nooit veel interesse gehad voor het kopiëren van levende wezens en door het boek heb ik dit nog minder. Mensen hoeven leven niet te perfectioneren omdat de authenticiteit ervan verpest. Het kan dan wel handig zijn om eventuele ziektes de kop in te drukken voor ze zich voordoen maar het zijn juist deze dingen die eenieder van ons speciaal maakt.
Het boek gaat over een dokter die zich in het geheim bezig hield met het klonen van dieren en later mensen. Jammer genoeg lijdt de dokter aan het syndroom van Asperger en daarbovenop heeft hij ook nogal wat trauma's te verwerken. Deze trauma's liep hij op toen hij zijn eerste levensjaren in een tehuis voor zwakbegaafden moest doorbrengen. Daar werden ze "genezen" door de hulp van de Bijbel. Victor Hoppe blijkt uiteindelijk briljant te zijn en studeert af als dokter en experimenteert met het klonen van dieren en later mensen.
Desondanks zijn verwezenlijkingen heeft dokter Hoppe 1 tekortkoming. Door zijn autisme ziet hij alles zwart-wit en vergelijkt hij zichzelf met Jezus. Daar ligt nu juist de zere vinger, door Victor Hoppe met Jezus te vergelijken impliceert de schrijver dat het creëren van leven op wetenschappelijke wijze hetzelfde is als de mens God vergelijken, of dit kan men hier toch uit afleiden. Dit is een zeer interessant onderwerp omdat de hedendaagse wetenschap ons al toestaat om zwangerschappen te beïnvloeden zoals bijvoorbeeld ivf en abortie.
Persoonlijk heeft het mijn enthousiasme voor het klonen wat afgeremd. Ik heb nooit veel interesse gehad voor het kopiëren van levende wezens en door het boek heb ik dit nog minder. Mensen hoeven leven niet te perfectioneren omdat de authenticiteit ervan verpest. Het kan dan wel handig zijn om eventuele ziektes de kop in te drukken voor ze zich voordoen maar het zijn juist deze dingen die eenieder van ons speciaal maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten